KİLİM (Yorum: Üzeyir Tavus)

Ýþte sen, sonrasý ben
Ayný düzlemde oyuncaklarýmýz
Bir kurþunu tutuyoruz ikimizde
Sen kurþun döküyorsun
Bense, kurþun atýyorum düzensizliðe
Bu, ne yapsam da sanrýsal gerçek, sarýnýyoruz
Ayýrdýna vardýk varýyoruz
Sonra meylimiz yürüyor öznesizliðe
Bir kurþun daha kývrýmlara
Deðme gitsin, þiir oluyoruz.

Þu tezgâh bizim, kilim dokuyoruz.
Bir ismi kucaklýyoruz Türkçe sözlüklerde
Kavramsal tütün sarýyoruz tabakamda
Sonra da bir frezede yüzeyiz, oyuluyoruz.
Bir gerçek gerçekliðini süslüyor elimde
Dünkü söylemi çeliþkili
Çeliþkiden alýþkýya oltamýz uzuyor
Þu tezgâh bizim. Bir kilime daha baþlýyoruz.

Ýþte sen, sonrasýnda ben
Bir kurþun daha elimizde
Sütyen bedenini saklýyoruz birbirimizden.
Vargýlarýmýzda bir gergedan sürüsü
Oyuncaklarýmýz yürüyor üstümüze
Güzel oluyoruz hýzla ikimizde
Güzelse duvara asýlmalý biliyoruz.
Ýkimiz de bin oluyoruz un ufak
Asýlmýþlýðýmýz aydan da güzel.
Oysa þiir senin güzelliðin, anlýyoruz.
Ne kirkit özgür ne desen olgun
Bu kilim, bizim kilim, albenili
Ýnce dilim, iri kýyým, noksan dokuyoruz.
Temmuz 2015 Narlýdere/ÝZMÝR


Sosyal Medyada Paylaşın: