SOBE

Sanki bütün þairler birleþmiþ
Hep bir kalemden fýsýldarlar seni bana
Bana aðýz yaparlar sevgi kandýrmaçlý
Ebelenen olurum ben hep
Alýþkýným da zaten
Aþkýn sobesi olmaya, hep yenilgi

Neden her þairden seni okurum
Sanki içime fýsýldarsýn, þuracýk da durursun
Aldýðým sen verdiðim oyun
Senden sonra polyannacýlýk oynuyorum
Sen dedin diye ...mutlu ol... Diye
Soluk bir gülümseme veriyorum yokluðuna
Kýþ gibi tipi bir yakýnlýkla...
Her þiir de nasýl yaþayabiliyorsun

Toplanmýþ kalem ehilleri sanki
Senin kaleminden gel diyorlar bana
Sanki her þiirin nazlý çiçeði oluyorum
Her þiir de özlemin gidiyor
Hasbi hal ediyormuþ gibi içiyor,
Þiirler de seviyorum seni
Gücümün yettiði kadar.
Öyle gizli gizli, uzaktan uzaða

Senin bencikliklerine raðmen mýhlanmýþým
Eðer bir gün vazgeçersen kendinden
Selam yolla serçelerinden bana
Çok geç de kalma
Deðmesin serçelerin göz yaþlarý tabutuma.
Bak yine sobelendim

Peki ya sen hiç ebelenmedin mi kaçarken?
Saklanýrken peki ya ?
Sobeleyen olmadý mý seni oyunda
Birgün kaybedersen, saklandýðým köþeden
Sobele beni
Kaçtýðým bu yolda
Ebele beni
Beni bu oyundan kurtar da
Hasretinden azat et beni

Sosyal Medyada Paylaşın: