BU AŞK BAŞKA!

Ararým hep uykusuz gecelerimde,
Bulurum mutluluðu dizelerimde;
Kime ne zararý var ki benden baþka,
Hiç mümkün mü yazmamak gelince aþka...

Sorarým hep kalýnca kendi kendime:
Gerekirken aðlamak bu gülmek niye,
Diye düþünmeden hiç rahatlayamam,
Pek emin olmadýkça sabahlayamam...

Kargalar bile güler þu hâlimize,
Düþeriz çýkar için birbirimize;
Cebi yok ki kefenin saklamak için,
Neden pek çok, inan ki, aðlamak için...

Bulutlar bile aðlar hüzünlenince,
Düþüverir damlalar sürüklenince;
Zararý yok yazmamýn kendimden baþka
Hiç kimseye, kaçamam gelince aþka...

22.01.2000
‘Nasýl Ýstersen!’ adlý eserimden.
Sosyal Medyada Paylaşın: