Zaman ve İnsan ...
Küçücük güzelliklerle gelen kocaman mutluluklardýr insaný mevsimden mevsime taþýyan
zaman bildiði gibi aksýn
Bir kaç cümle ile duyulan huzur hissedilenlerin ötesinde beklenilenin güzelliðiyle çiçekleþir
mavi umutlar açar aþka susayanlarýn sevisinde
sevinçler uçuþur insanýn iç dünyasýndan dýþarýya
iþte o an dýr ki bazen bekleyenin bir iþaretiyle yangýna döndürür kývýlcýmý
Bazý anlar da vardýr anahtarý kaybolan kilit misali dudaklara duygulara vurulan suskunluklardýr yarasýz kesiksiz kansýz hep kanar insanýn içerisinde
Beklemedeki duygular asla pas tutmaz sabrýný zorlar durur insanýn
ve insan insanca yaþamayý acý ile yoðurur
bilirim ki insan yaþamalýdýr insanca
O türküler ki hayat bulmalýdýr hasret kokulu diyarlarýn yanýk ezgisinde
can canan ile olmalýdýr kadife bir seste bedenlerin kucaklaþtýðý yerde
duygular deþifre edilmeden dokunulmalýdýr ruhun güzelliðine
Seven sevdiðiyle olmalýdýr
Velhasýl
uzaklarda alýnan nefesin derinliði iç çekmeleri çoðaltýr
uykular bölünür geceler ayakta geçer
ya da duvarlara gömülür gözler
bundan daha acýsý var mýdýr?
an susar
zaman susar
Cesarettir ki bir avuç yüreðe gömüldüðünde
Bekleyenler beklemekle geçirirler bir masal anlatýmý olan ömürlerini
kalpten gelen sözler ulaþamaz muhatabýna erir gider dilin perdelerinde
Sibel KILIÇ...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.