Bencil kişiye

Senden baþkasý dünyada yok sanýrsýn
Tüm dertleri sanki sýrtlamýþ taþýrsýn
Baþkasýný düþünmez, çalým atarsýn
Ben, ben ve yine ben der, hava basarsýn
Böbürlenme efendi bir kuru cansýn

Sultaný olmuþ bencilliðin tahtlara
Kibir merdiveni kurmuþsun cihana
Hele kabuðunu kýrda, bak etrafa
Ben, ben ve yine ben der, kasýlýrsýn
Bir gün, gelirsin sende aðam, hesaba

Kiþiliðini almýþsýn ki makamdan
O da gidince gör, kim tanýr yakýndan
Onlar gayrý, selamý vermez uzaktan
Ben, ben ve yine ben der ahkam kesersin
Gör ki geçersin azrailli sokaktan

Hiddetin ile kurutmuþsun her yaný
Sanýrsýn kaf padiþahýn sol tarafý
Durup söyle edemezsin iki lafý
Ben, ben ve yine ben der ustalýk edersin
Kibrin kabir olur, taþ dolar etrafý

Dünya evveliden kurulu bir düzen
Hepimiz insanýz sýra ile göçen
Vay ki, ona bencillik içinde yüzen
Ben, ben ve yine ben der nara atarsýn
Bir gün biter paþam senin de hikayen

Derlerse bunlarý neden yazdýn niye
Kimisi makama tav, gider düzüne
Derdini dert sayan, yanar haline
Bir el uzatmaz fakir ile yetime
Günler de biter paþam, muma dönersin,,
...
Sosyal Medyada Paylaşın: