BEN SENİ
Ben seni,
Henüz saati gelmemiþ trenin, istasyonun da beklemiþtim.
Çok uzaktan bir duman gördüðüm de,
Ýçim titrer,
Heyecanlanýrdým.
O meþhur ýslýk gibi çalan, siren sesi sanýp,
Heyecanlanýr, kalbimi yerinden oynatýrdým.
Ben seni,
Soðuk kýþ günlerin de istasyon da ki banklar da beklerdim.
Ellerime üfleyip, biraz ovuþturup sonra da paltoma sarýlýrdým.
Ýç çekip, çekip...
Mesala heyecanlanýr, yerim de duramazdým.
Ýstasyon da bir aþaðý bir yukarý dolaþýrdým.
Nefesimden çýkan dumaný hayal edip,
Trenin geldiðini sanýp, koþtururdum.
Ben seni,
Hiç gelmeyeceksin gibi, umutlarla beklemiþtim.
Yorgun akþamlarým da uzayan gecelerime,
Saatleri durdurup bekledim yerine.
Hep bir hevesle kaçýp giden nefsimle,
Geleceðini ümit etmiþtim içim de ki,
Dileklerimle... ( DeN!Z )
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.