=DÜNLERİM VAR'DI=

Elbet böyle gelmedim ben bu fani dünya’ya
Güzel bir çocukluðum mutlu günlerim var’dý
Hasret deðil’di gözüm tatlý güzel rüya’ya
sevdiðim sevildiðim mesut dünlerim var’dý


Her þeye hoþ bakardým
dert ne imiþ bilmezdim,
Hatýrlamam kederle gözyaþýmý silmezdim,
Yürektendi kahkaham asla sahte gülmezdim
Cývýl cývýl güldüðüm mesut dünlerim var’dý.


Gözümü açtýðýmda melek gibi bir yüzle,
Okþardý anneciðim sevgiyle bakan gözle
Þimdi anýlardayým kederli gamlý yüzle,
Kara’yý ak bildiðim mutlu dünlerim var’dý.

Nasýl geçti o yýllar farkýna varamadým?
Yýkýlmaz Bent’ler kurup
önünde duramadým,
Kattý beni önüne nereye soramadým,
Yürürken taþ deldiðim mutlu dünlerim var’dý.

Meðer sinsiymiþ talih pusuda bekliyormuþ
Geçeceðim yollara tuzaklar ekliyormuþ
Sillesini yiyenin sol yani tekliyormuþ
Doktor’a hiç geldiðim mutlu dünlerim var’dý.

Teleklendin dediler yuvadan kaçýrdýlar,
Yollarýmý uzatýp daðlardan aþýrdýlar,
Karadeniz misâli köpürtüp taþýrdýlar,
Gözyaþý silmediðim mutlu dünlerim var’dý.


Hasretin alâsýný yaþadým yana yana,
Ummadýðým acýlar erken geldi bu cana,
Ne nazlý yâr’im kaldý,ne baba ne de ana
Gariplik bilmediðim mutlu dünlerim var’dý.


Günlerce yazsam bitmez ömrümün dram’ýný,
Aratmaz yazarlarýn ödüllü romanýný,
Þiirle anlatamam sadece gram’ýný
Yaþarken ölmediðim mutlu dünlerim var’dý.

Zehra Yýlmaz
30.01.2021
Sosyal Medyada Paylaşın: