göz yaþarýnla beni boðmaya çalýtýðýn zamanlar, bir bakýþýnla ölmeye razý olduðum anlardý... sensizken dünya bensiz dönüyordu, sen elveda derken yaraladýn beni...
yaralarýmdan kanlar akmýyor yýllar sonra, kanlar akmayan yaralarým kapanmýyor artýk, sýzýlar yüreðimden ayaklarýma iniyor, gittin yoldan sana geleceðim ayaklarým sýzlýyor, elveda dediðin yaralarým artýk dinmiyor...
ateþler içinde rüyalardan uyanamýyorum, gözlerin gitmiyor gözlerimden, gelip tuttuðun zaman yýllar sonra, ellerim buz gibi gözlerim sessiz, kolay olacak mý sanýyordun elveda demeyi, sen elveda dediðin ben ölmüþtüm…
GÖRKEM ÖZCAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
görkem özcan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.