Yapraklarýný durduramýyorum sonbaharýn Hýrçýn, inatçý geçen günlerin Ýbresi durmuyor bir türlü Yaþanan günlerin Dünüm, bugüne komþu Bugünüm yarýna olur mu Bilmiyorum Sensizlik duvardan koptukça Eksildikçe sayfalarýn Ýçimde birikiyor Durmuyor yerinde yapraklar Deli taylar gibi savruluyor Fabrika iþçisinin paydos zili Kopuyor yine koptukça yapraklar Baþlayan bütün sabahlar Akþama sýralý yolcu oluyorlar Kopanlar sadece yaprak deðil Ýbresiz geçen ömrümün Gün gün vurulmuþ mühürleridir.
Sosyal Medyada Paylaşın:
özgür sayık Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.