Karlı bir sabah yürürken ayaklarıma takılan poşet

Kýþ gelirdi
Poþetleri ayaklarýma takar yürürdüm okula
Parayla alýnmayacak kadar güzeldi poþetler
Üþümezdim
Yatmadan iki kütük attý mý sobaya
Sabaha kadar yanardý soba
Soðuklara alýþýktým
Annemden sonra çok üþüdüm ben

Çocukken
Duvarlarý akýnca odamýn
Kýþýn geldiðini anlardým
Üþürdü evim kar yaðýnca
Kerpiç duvarlarý
Sývasý dökülürdü
Babamýn saman ve kil ile kardýðý sývasý
Tütmüyor artýk bacasý

Kimsesiz çocuklar gibi kaldý þimdi evim
Kimsesiz çocuklar da benim evim

Ne güzeldi oysa
Küçükken içine düþtüðüm ambar
Ayaklarýma batan buðday taneleri
Derede çimmenin o garip çoþkusu
Kediler köpekler
Tavuklar horozlar
Ördekler kurbalar
Solucanlar karýncalar
Ne güzeldi her sabah uykudan kalkarken çocuklar

Nedir o ki?
Ýnsanlarýn þehre merakýnda ki güzel olan þey?
Köylü
Bacasý tüten evlerin yerine
Kiralýk dairelere sattý kendini
Suyun para ile satýlmasýna ne demeli peki?
Bizim için vazgeçilmez bir oyuncaktý oysa
Büyüleyici bir kokusu vardý hep barutun ve ateþin
Doðal mý þimdi doðal gaz?

Þimdi
Yürüdüðüm bütün yollar genzimi yakar
Sürülmüþ bir tarlanýn ortasýnda yürümek kadar güzel deðil
Parsellenmiþ çocuklar çarþýda dilenmek için erken saatlerde meydanda
Bir çiçeðe bakmanýn zerafeti elbette güzel
Ama ancak
Karýn aðrýsý daha mühim þimdi
Çünkü burasý dünya

Acýlar doðurdu beni sevdiðim
Akþamlarý bir lokma ekmek
Bitmeyen aðrýlar ile kapatýyorum geceyi
Ve her sabah uykudan kalkarken yýkýlmak yok diyorum
Aynadaki düþmanýma
Ve pensemi alýp iþe gidiyorum
Fermuarý bozuk olan montuma vuruyor rüzgar

Aþk deðil bu
Yirmi birinci yüzyýlda yaþamak

Ömer Altýntaþ

Sosyal Medyada Paylaşın: