Yýllar ne çabuk geçmiþ, düþündüm de bir lahza
Ellerin hâlâ sýcak… Ve hâlâ güleç yüzün
Çokta hiç yoktu gözün ve hep razýydýn aza
Güneþ vardý her zaman, kararsa da gökyüzün
Hayallerin gölgesi düþerdi gözlerine
Yeþerirdi içinde yedi veren umutlar
Her gece dökülürdü yapraðý dizlerine
Pencerende beklerdi ak sakallý bulutlar
Odalarý gezer iken duvara düþen gölgen
En güzel tablosuydu, sobalý küçük evin
Bulamadýðýnda çam, bir avuç kömür, gürgen
Isýtýrdý her yeri kalbindeki alevin
Buz tutmuþ pencerenin önünde bir çiçektin
Hep açardýn topraða, suya cemre düþmeden
Yoktu sýrdaþýn, dostun, yapayalnýz ve tektin
Aðlayýþýn bitmezdi hiç gözlerin þiþmeden
Hayallere dalardýn tavuklarý yemlerken
Sýrdaþýn köpeðindi, bahçeye çýktýðýnda
Hüzünleri içinde, özlemlerin demlerken
Bu da geçecek derdin semaya baktýðýnda