KALDIRIM KAHKAHALARI
Hapsettim kendimi karanlýklarýn orta yerine
zincirler en kalýn parangalarla oldu sessizliðim
söndürdüm içimdeki duygularý sus pus artýk
o geveze kendini bilmez þýmarýk sözler yok artýk
odamýn simsiyahý þimdi kollarýmýn arasýnda sýmsýký dizlerim
baþýmý eðip karanlýklardan belirenleri seyrederim
Hapsettim kendimi karanlýklarýn en orta yerine
yanýp sönen neonlar camýmdan sýzan tek ýþýk
kaldýrým kahkahalarýnda bir yosma zavallý diye acýdýðým kadýn
gecenin sessizliðini sonlar köþe baþýndaki lambanýn altý
kadýn göz daðý verir gibi adama para diye
pembe sakýzýný patlattý
Hapsettim sandým gecelerin karanlýlarýný kuþanýp
gürültüleri atmaya çalýþtý kucaðýmdan kollarým
yüzüme doðru gitti ellerim yine kapalý gözlerim,
baþaramadým olmuyor ben harf yoksunu sefilin tekiyim
kendini bir þey sanýyor hala
þu zavallý kalemim
Hapsettim kendimi karanlýklarýn en köþe mahallesine
yere atýyor kendini baðýrýyor bir kadýn kavgalar var yine
korku ile izlerim aþk meþk yazarken utanýr þu kalemim
baþaramadým olmuyor nafile
yaþlanýyor olmalý artýk þu harflerim
sabaha kadar izledim sahneden ayrýlmadý þu þeytanýn askerleri
insanlar hep dertli daðýtmýþ birileri
her yer savaþ alaný gözyaþlarý var caddelerde
yýkamaya çalýþtýðý kopuk bedenlerden kalan kan izleri
yok oldu utanmýþ olmalý þiir
karanlýklar basmýþtý çünkü
kaldýrým kahkahalarýný atýyordu sarhoþ bir kadýn
iðrenç kokuyordu her yeri
YAZARI BÝNAY SEYMEN
3.5.2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
demet demet şiir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.