Dost diye sarýldým aldandým gayrý Deðiþti yaþamýmýn böylece seyri Dostun yardýmýna kalmýþken zayrý Her gelen bir hüzün sardý gönlüme
Yetiyordu kendi gamým kendime Eremedim ben þu alemin fendine Dost zannettim gülenleri yüzüme Her gelen bir hüzün vurdu gönlüme
Sormak lazým kalbi kýran o dile Bildiðini söylüyor ya çaban nafile Yüzünde riyakarlýk kalbinde hile Her gelen bir hüzün verdi gönlüme
Mis kokulu esiyor yaðmur yelleri Çok türlü açýyor bahar gülleri Beni yaralayan o dostun dilleri Her gelen bir hüzün yordu gönlüme
Hakký zikrederken huzuru bulmak Ýsterim gönülden dostlarla olmak Nasýl hoþ görülür kalpleri kýrmak Her gelen bir hüzün serdi gönlüme
Mehmet Daðal’ým kaderimin cilvesi Tükendi gönlümde ki yaþam hevesi Bulunmadý merhemi yoktur çaresi Her gelen bir hüzün sürdü gönlüme Mehmet Daðal / PAMUKKALE / DENÝZLÝ Sosyal Medyada Paylaşın:
MEHMET DAĞAL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.