Çiy Damlası

peþinden yürüdüðüm gölgenin izlerinde
nefesim sensiz kaldý
düþ kýrýklýðý gülüþler, mutluluk masallarý
bir kuþun vedasýnda gördüm sensizliði
düþtüm, küldüm yýkýldý yüreðimde depremler
harabelerin arasýnda öldüm

yapraklarý kuruyan aðaçtý hislerim
ardýmda býraktým aþk mevsimini
üþüdüm ayazýnda, ýsýnmadým yaðmurunda
rüzgârý esti gölgenin özleminde
doðmadý güneþim, aynasýz gözlerim
vedanýn ardýnda kaldým.

sildim desem geçmiþi inanmazdý aþk
acýsýnýn yarasýný daðlar ama aðrýsýný unutmazdý.
gülen yüzler gibi umut doluydu.
düþlerine süslü anýlar sýðdýrýr ve mutlu hatýrlardý.
gülünce hayat ýþýðýmdý.
yokluðuna inat, güzel gözlerinde uzak
tek baþýma yaþatýrým sevdamý
bedbaht düþerim, divaneyim
kýr çiçeðim

anýlarda saklý sýrlarým, mühürlü aklým
susmaz yaralar, kanar gözyaþýnda resimler
yüzünü düþlerim, ömrümden baharlar gider.
ceylan gözlerinde bulamazken gözlerimi
gülemem narinim, düþemem kollarýna.
ýsýnamam, üþürüm denizinde
ýslanýrým suyunda.

kar beyazý sevdalarýn peþinde koþtum
siyahý olmayan bulutlarýný saydým gökyüzünde
kirlenmeyen tenlerin masumluðuydun
saçlarýný okþamadan, tenine dokunmadan
düþlerini sevdim.

zarafetim
çiy damlasý.

Taha Bilal Mustafa Kekeç
Sosyal Medyada Paylaşın: