Kalbimi kalbinle birleþtiren Lehim kopunca Gözlerim yas Kalemim pas tuttu Boðazýmda bir düðüm oluþtu Þakaklarýmýn bitmez tükenmez aðrýsýndan Vücudum cellâdýyla buluþtu Sýzýp uyuyakaldýðým anlarda Adýný sayýkladýkça Kâbuslarýma karabasanlar doluþtu
Nikâh masamýzda Tuttuðun þakayýklar Vitrinde hâlâ duruyor Ellerin uzaðýmda olunca Kurumuþ buketi Koklayýp içime çekiyorum O günü hatýrlýyor Gönlümü onunla avutuyorum
Düne baksam dün kayýp Yarýna baksam kapkara Bugün ise tükenmiþliðimdeyim Tükendikçe kin kusuyorum Daðlardan yüksekteyim Lacivert bulutlar benim
Umut da kalmayýnca Þimþek olup çakýyorum Saðanak olup yaðýyorum Irmak olup yataðýmdan taþýyorum Þakayýklar hariç Önüme çýkan her þeyi Viraneye çeviriyorum Þakayýklara kýyamýyorum
Nedense mutluluk Dudaklarýma dokunmuyor Kalbimle yapýnca dualarýmý Dudaklarým da kýpýrdamýyor Sosyal Medyada Paylaşın:
Osman Akçay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.