DÖRT ŞIK'KI DA YANLIŞ
Adý konulmamýþ bir derde düþtüm
Bir gün gülsem üç gün, aðlar gözlerim.
Elimle kendime kefenler biçtim,
Ýzansýz hesapsýz, deliye döndüm..
Ellerim üþüyor ayazlardayým,
Görmedim baharý, nede yazdayým,
Kýþýn ortasýnda soðuk buzdayým,
Balçýða bulanmýþ çarýða döndüm.
Bildiðim ne varsa çýktý aklýmdan,
Hiçbir þey kalmadý gizli saklýmdan,
Ufuklar karardý görünmüyor tan,
Ustayým sanýrdým, çýraða döndüm.
Sorarým kendime ben insan mýyým?
Sevgisiz kalmaktan, deðiþti huyum,
Günbegün bulanýr, içilmez suyum,
Oltaya takýlmýþ, balýða döndüm.
Yüreðim uzaklaþ çekip git diyor,
Karýþ meçhullere, kaybol yit diyor,
Düþ çöllere buhar olup bit diyor,
Dört þýk’ký da yanlýþ, soruya döndüm.
Bu savaþta Kýlýç OZAN yenildi,
Bütün melanetler üstüne bindi,
Yandý, alevlendi, nihayet söndü,
Tabuta girmeden, ölüye döndüm.
KILIÇ OZAN (ALÝ KILIÇ)
OSMANÝYE
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.