zemheri ayazý yemiþ bir düþteyim
yaðmursuz bir bozkýrda
kýraç bir topraðýn baðrýnda
kendi köklerine
su yetiremeyen bir sakanýn yorgunluðu
çökerken omuzlarýma...
aþkýn sürgününe düþmüþ bir yüreðim ben
her sabah maviye yenik
emanet bir aþkýn yükünü taþýrým
kaybolup gidiyorum
çaresiz bir boþluðun içinde
yitirdiðim düþlerim
bekliyorum kapýsýnda bir acýnýn
uzaktan sevmek gibi
þimdi
kendimize iyi gelecek bir þiir bekliyoruz
hangi þiir iyi eder bizi
tasý taraðý toplayýp gitmiþ dizeler sanki...
FATÝH ÞAHÝN IÞIK
ÞAHBEYÝT[/ kalin ]
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.