onu bunu boþ ver, boþ vermesine de savaþý, sureti, marþý, hatta bayraðý olmayan kýzýl bir meydandýk sanki biz, ikimiz
ne bileyim çatallý mý çatallý, kirpiði, güneþi olmayan karanlýðý çiðnemeden yutmuþ alaca bir sabahtýk belki de göz kapaklarýmýzda
bizi bize yazan, bizi, bize kazýyan hangi dilin, hangi kaderin alfabesi, coðrafyasýydýk ki birbirimizi t/adýmlayamadýk
gibi, gibiydik, tanýdýk gibiydik sanki, hani, bir gecenin koynuna iliþen kurudukça, karýncalaþtýkça musonlaþan yaðmur gibiydik, hep yaðar gibiydik kirimize
hiç gün yüzü görmedik, göremedik heceledikçe kekeleyen bilmeceydik ne bileyim, körebeleþtikçe düþgezenliðimize dekoltesiz bir yýldýz daha þiþeler, içerdik tensizliðimize
ahh.. gününe, güneþine uzandýkça gölgesinde bir o kadar kaybolaným söyle, daha kaç gece yalnýzlýðýma yataklýk edeceksin, daha kaç þafak dudaðýna hapsolan yalnýzlýðýnla seviþeceksin
unutma, unutma ki, zaman yalandýr, talandýr zaman ki, esarete kelepçelenmiþ en acýmasýz gardiyandýr, þeytanýn en kahpe icadýdýr “an”ise, "ahh" Tanrýnýn biz kullarýna bahþettiði en mukaddes armaðanýdýr
e hadi, ne duruyorsun çýk gel, gel artýk doymak bilmeyen, kadir, kýymet bilemeyen uzaðýndan. her ne kadar sokak, sokak kaçýþan yorgun bir þehir olsam da kim bilir, cýlýz da olsa hala ýþýðýmdýr, hala aþýðýmdýr belki de bize, ikimize…
. . . //
ilhanaþýcýocakikibinyirmibir
Sosyal Medyada Paylaşın:
ilhanaşıcı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.