Her canlýnýn tadacaðý ölüm. Yaþamýn zýddý olsa da asla deðildir zulüm. Sadece biter bu bölüm, baþlar sonraki bölüm.
Ölüm, kaçýnýlmaz bir gerçektir aniden geliveren. Lezzetleri yok eden. Duyularý çalýþmaz hale getiren. O gelince ne kadar normaldir gonca bir gülü görememen. Kokusunu içine çekip teneffüs edememen. Gülün dikenini hissedememen. Bir bülbül gibi þarký söyleyememem. Çünkü bedenindir evirilen. Toprak olup kaybolup giden.
Ölünce hadi düþün, düþünebilirsen? Hadi zikret, zikredebilirsen. Hadi þükret, þükredebilirsen? Fonksiyonlar kaybolur gider tamamen. Ruh ayrýlýr bedenden. Ruhtur yoluna devam eden. Bir âlemden diðerine intikal eden. Ve açýlýr perdeler birden. O perdelerdi yaþarken hakikatin üzerini örten.
Ve ardýndan salt gerçek en çýplak haliyle görülür. Ýlginç olaný, görülenler bu dünyada yaþar iken örülür. Ölüyoruz her nefeste bir nefes. Beden sadece ruh için kafes. Ýdrak etseydik olurdu sonrasý burasýndan da enfes.
Yaþam, aldatýcý bir meta. Unutuyoruz yaþarken nedense bu gerçeði adeta. Ölmek; beden için bozulmaktýr, kefene koyulmaktýr, mezara sokulmaktýr, böceklere sunulmaktýr, toprak tarafýndan yutulmaktýr. Ruh içinse tam tersine dirilmektir. Geçici yaþamdan gerçek yaþama göçmektir. Sadece bir kez olur bu deðiþim. Baþa ne zaman geleceði bilinmeyen sonsuzluða eriþim. Deðerlendirmemiz gereken tek bir fýrsatýmýz var. Bu fýrsatý deðerlendirmeye baðlý olarak cennete veya cehenneme ruhsatýmýz var.
Dünya hepimize bir gurbet. Böyle olmasý deðildir garabet. Mezarýmýza uðramadan rutubet, iyilikte yapýlmalý rekabet. Hayýr olmalý akýbet. Hakk emrine edilip icabet, gurbetten sýladaki hedefe ulaþmalý oklar tam isabet. Zira gerçek yaþamda çok korkunçtur musibet.
Sýlada her þey tastamam çýkarýlýr önümüze. O halde yaþarken bakmalýyýz önümüze. Yaþayanlardan çoktur ölenler. Çürüyen bedenlerin üzerinde otlar biter. Ýnsan nasýl dirilmeli? Muratlara erilmeli. Ýnsan orada olmalý, buradan çok daha diri. Çünkü cehennem narý eritir demiri. Kimse doymamýþ dünyaya yaþ olsa da doksan. Ölüp de piþman olmayan var mýdýr ey insan? En iyiler dahi gurbette daha iyi olamadýklarý için bin piþman olur. Ameli kötü insanýn organlarý orada kendine düþman olur.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Osman Akçay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.