ZÜLFÜN TELİYLE BAĞLA
Zülfün teliyle baðla
Kalem bile küsermiþ duygularým susunca,
Kâðýt feryat edermiþ mürekkebi kusunca,
Bülbülü mahkûm etmiþ aþka mühür basýnca,
Gönül feryat edermiþ gülüm kýrýlýr diye
Zülfün teliyle baðla boynuma at urganý,
Kara gözlere mahkûm kölenin meczup caný,
Þunu bil ki ölse de saklayacak sevdaný,
Söylemez yâd ellere gülüm darýlýr diye.
Kýrdým diye kendime ceza verip daðladým,
O hastayým deyince sessiz sessiz aðladým,
Þiir düþtü yürekten yunus gibi çaðladým,
Susup okuyamadým gülüm gerilir diye.
Ülkenin tüm þamaný baktý beyaz küreye,
Bir teselli vermedi bu sýzlayan yüreðe,
Bozbayýr sevda çeker gözü güzel meleðe,
Sevdiðimi demedim gülüm sarýlýr diye.
03.01.2019
Sosyal Medyada Paylaşın:
Halife Bozbayır Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.