Sustuk Sokak lambalarýnýn ilk ýþýklarýnda Karanlýða yol alan ses dönmedi Geçmiþin ýslak dudaklarýndan asýlýp Kopmasak da Kurþun gibi sevdiklerimizden Yuvasýndan uçan kuþlar dönmedi
Býrakýn Böylesine uçsuzken evren Böylesine sömürülürken zaman Ve renkler yitirirken kendini merhametsiz Gönül uçan kuþa ters düþsün
Mevsim döndü Hüzün döndü Sen döndün Gül kokusu güneþte kývranýrken Delikanlý yüreðinden emzirip Ateþin üstünde dans eden duman Ve yeminle savrulan o Dönmedi Dönmüyor..ky
Öðretmen Dünyasý Dergisi Temmuz 1999 s.235
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kemal Yanık Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.