Sen benden gittin ya, Yüreðim buz tuttu O dakka, O lahza anladým iþte, Zemheri ve çilesi uzuuun Bir karakýþa demir attýðýmý..
Neyse ki Epeyce talimliydim Hiç bir kâr’ým olmadan Zararýna sevmeye..
Yoksa Ömrü billah Patinaj yapýp kalýrdým Bu þirazesi kaymýþ Aþkýskalamýþ Heyaula mevsimler de, Bir öyle Bir böyle..
Þimdi Son bir kez daha Ünle bana n’olur Ey hayat!
Yaþamak telaþlý Bu serüvenin sonunda, Mutluluk döþeli Ve koþulsuz sevileceðim, Zevki, Deðme keyfime sekiz köþeli;
Gün görmemiþ günümü Aþka susamýþ ömrümü Kuzine gibi ýsýtacak Korunaklý Ve de tebessüm varaklý
Sýcacýk bir durak Kaldýmý, Söyle?
Hoþ, Sen; "Yok, kalmadý" Desen de Ben yine de hep Bir umut bekliyorum iþte.!
Ýlk yaz ýn Yeni bir yaþamýn Doðum sancýsýdýr bu Karlarýn altýndan Kuðu boynu gibi uzanan, Kýþ gibi bir zorbadan Güneþi öpme hakkýný kazanan..
O kardelen ben sem; Sen Martý kanadýn da Rüyalarýmdan süzülerek gel Ukde’m in arþ-ý âlâsý Aþk cümbüþümün tatlý telaþý ol..
Bir mart ayýnýn Ilýk uyanýþýnda Taze tomurcuk Seher yelinde Nazlý bir gelincik gibi Ýlk cemre ol Düþ artýk zerrelerime Düþ ki Nergis tarlasýnýn esintisinden Nefesini alýp getirsin bana Kelebekler..
Ýkinci cemre de
Henüz yaþýyorsam Düþebilirsin bedenime..
Daha olmadý Çiçeklere kesmiþ Topraðýma..
Neyleyim, Ne yapayým da Çözülsün artýk Buzlarýmdan, Bu kahrolasý Acý hatýralar..
Sahi; Son bir cemre daha vardý Ve suya düþmeliydi Deðil mi?
Yunma’lýydý Hasreti katmer katmer Pas tutmuþ düþlerimi..
Yoksa þimdi Bu yüzsüz Ve erkenci umudun Toyunamý geliyor Akordu yalama sazlar?
Ondanmýdýr ki Erkence erimeye durdu, Nergis kokulu Gözlerimde ki Kan kýzýlý buzlar? 19/20:Ocak:2021
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet Karbeş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.