ben Ýstanbul’u senin müjganlarýn da sevdim seni ise özlem aðacýnýn bütün dallarýnda onun için nerde bir aðaç görsem hep burkulur yüreðim
ismim hüzün tadý yok artýk sensiz geçen ne baharýn ne de güzün nitekim; gelmeliyim sana ne kadar yol olsa da çetrefilli ve uzun
elimde kâðýt kalem gece demem gündüz demem þiir yazarým ben ama esinlendiðim senin gözlerin senin gönül cevherin hayat deðil mi bu ? bazen de kendi kendime kýzarým
Sosyal Medyada Paylaşın:
DÜŞLER SIĞINAĞI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.