AŞK

Kimseye güvenmedim, ama hiç darýltmadým
Kendime çizdim bir yol, doðrudan ayrýlmadým
Yediðim kendi aþým, döktüðüm kanlý yaþým
Bilinciyle yaþadým, kimseye sarýlmadým
 
Seneler çabukl geçti, durdum yolun sonunda
Derken kendimi buldum, yüce  aþkýn koynunda
Nasýl oldu bilmedim, güneþin ýþýklarý
Daha da parlamýþtý, onu gördüðüm anda
 
Yaþýyorken kendimce karþýma çýkýverdi
Sevgi dolu gönlüme aniden giriverdi
Belki de anlamýþtý sevgiye hasret yürek
Ýnce bir sýzý gibi içime çöküverdi 
 
Umduðumu bulmadým, galiba yanýlmýþtým
Yola çýktýðýmýzda ben bunu anlamýþtým
Bir hata olduðunu farkettiðim zamanda
Elden birþey gelmezdi, ben ona baðlanmýþtým
 
Anladým ki güvenmek olmuyormuþ bu yolda
Her söze inanmamak gerekirmiþ aslýnda 
Elbet eden bulurmuþ çektiren de görürmüþ
Cezasýz kalmaz birþey, ödenirmiþ sonunda
 
Yine de kýyamam ben, Allah onu affetsin
Diliyorum ki ona, kötü gün göstermesin
Yýllar sonra da olsa, anýlar arasýnda
Adýmý hatýrlarsa, hafifçe gülümsesin.

Güner Öztürk
Sosyal Medyada Paylaşın: