Mecbursun üstat!

Sokakta donarak öldü. Ýstanbul’un orta yerinde. KADIKÖY’DE.

Koy elinin tekini yüreðinin üstüne üstat
Cadde üstünde açlýktan ölen biri var..
Bir elinle kapat yüzünü üstat..
Görülesi manzara deðil bu..
Ýnsana reva deðil bu...

Elinde poþet..
Ýçinde tek bir ekmek..
Kimliksiz..caketsiz yatar..
Boylu boyunca..
Ceplerini yokladýlar üstat..
Cepte reçete dýþýnda birþey yok..
Gözleri umuttan yoksun..
Öylece izler gibi bizleri..
Sorgular gibi bahtýný..
Hafif bir gülümseme..
Belli belirsiz..
Belli olan bir þey var üstat..
Kurtulduðuna sevinir gibi..
Rahat...

Bir kuruþ bulamadýlar cebinden
Adres hayli uzak..
Bir tanýdýk çýktý neyse..
Dolmuþ mesafesini yürüyecekmis garibim..
Nasip olmamýþ..
Yol uzun üstat..
Hayat kýsa..
Bununki daha kýsa..
Belli.. yakasýna yapýþan bir derdi var..
Varsýn olsun demiþ..kim bilir..
Önce ekmek...
Sonra cadde boyunda ölmek..

Þimdi iki elinle yokla yüreðini üstat..
Hýzlandý mý vuruþu..
Sýzladý mý hafiften..
Sen insansýn iþte üstat..
Bir damlada süzüldüyse..yanaðýný yakarak
Kaþlarýn çatýldýysa..
Sen yazmaya mecbursun üstat...
H. Iþýk. 18/1/21
Sosyal Medyada Paylaşın: