İnegöl Sevgisi

Kalabalýk bir cadde de, yalnýzlýðýnda kaybolmuþum
Yürüyorum, Lazlar caminin önü sýra, aklýmda sen
Kar yaðýyor lapa lapa, kuðulu park çoktan buz tutmuþ
Ruhum soðuk, kalbim yaralý, ah o gülüþün, üþüyorum
Bedre deresi nasýlda çaðlýyor gör, adeta coþmuþ
Çýnarlar, son kavruk yapraklarýný dökmeye koyulmuþ
Dallarýnda çýt yok, kuþlar sen gibi yuvadan uçmuþ

Alanyurtun en yüksek tepesinde seyire durmuþum
Boðazköy barajý cam gibi ýþýldýyor, suya doymuþ
Bu tepeyi hiç unutmam, jandarmalar devriye olmuþ
Sedir cafedeyim, her yerde sana dokunur olmuþum
Okul yolu boþ, kimsesiz, her yere özlemin savrulmuþ
Dalýp gitmiþim hayale, kendimi Cerrah’ ta bulmuþum
Her adýmda ayak izime karlar doldu, kaybolmuþum


Uludað dumanlý, sisli, karþýdan selamlýyor bizi
Bir gün daha eksildi, çoktan oldu akþamýn seheri
Bak, Özdilek’te alýþveriþ etmeye gelmiþ insan seli
Kavaklar altý mezarlýðý, hüznümün en derin yeri
Gençlik güzeldi, artýk yýllar kayboldu, yollar eskidi
Aþkýnla meþkinle ne de çok sevmiþtim, Ýnegöl seni
Hiç çýkmýyorsun inan aklýmdan, her þey ilk gün ki gibi...



Sosyal Medyada Paylaşın: