Mýsralarýmla avuturdum kendimi hep, kalbimi hep onlara açtým. Benim topraðým,suyum, havam da onlar dý Bazen tatlýyý, bazen acýyý döktüm onlara;
Nedesem kabul ederlerdi En tatlýyý da, en acýyý da,
Bir gün þaþýrmýþlardý bana Tatlý diye bir mýsra yoktu, Artýk bir hüzün,bir keder,bir yanlýzlýk vardý mýsralarýmda Artýk umutsuzluðun yuvasý olmuþlardý, Ýsyan edeceklerdi ama ne zaman Bu benim isyanýma dek gelecekti elbet.
FATÝH AK (FATÝHAMASRA)
Sosyal Medyada Paylaşın:
fatihamasra Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.