Neden ben diye sordum. Sustular, lâl oldular
Düþündüm saatlerce, hakkým var diyemedim
Kâh göründüler bana, kâh düþ, hayal oldular
Bende tertemiz bir kalp, ne arar diyemedim
Aðladým kâr etmedi, yalvardým kâr etmedi
Hem sýrtýma yükleyip, gittiler malum yükü
Binlerce defa öldüm, kefen, mezar yetmedi
Kabul edemem onu, hak etmiyorum çünkü
Yürüdüm hep yürüdüm çileler çeke çeke
Yaþayamadým aný, güldüðümse nadirdir
Gezip durdum sokakta gözyaþý döke döke
Belki bir gün gülerim, yüce Allah kadirdir
Ben aciz bir insaným, kaldýramam o günü
Utancýmdan ölürüm, gördüðümde niþaný
Bugünden daha kirli bu günahkarýn dünü
Bir özrüm olarak gör, gözlerimden taþaný
Ben bir yola çýkmýþým hiç haberim olmadan
Yürümüþüm sadece, tanýmadan kendimi
Varamam huzuruna nur rehberim olmadan
Konuþamam, susarým, görünce Efendi’mi
Caným yanýyor caným, ruhumun haline bak
Ýki büklüm, yorgun ve daha yaþlýdýr Nûh’tan
Ben de kururum ben de kurusa dalda yaprak
Baþka çarem kalmadý, tam tövbe-i nasûhtan