gecenin ruhumu saran yalnýzlýðýnda
karanlýklarýn ötesinde bir hayal gibi
baþka bir dünyaya
ve
bir baþka zamana kapattýðým gözlerimin
sonsuz siyah sahnesi
siyahý belli ki geçmiþ bir zaman
üzerine bahar yeþili çiçekler iþlenmiþ
perdesini aralayan ellerinin sýcaklýðý
ve sonra zamanla,
derinliklerinde giderek belirginleþen siluetin
hüzün yakýþmazdý zaten
o gözlerinde
rüzgarlar gelip geçiyor þimdi
yalnýzca yaðmurlu bir akþam üstü dargýnlýðý
hepsi hepsi
bir yalan deðildi biliyorsun sen de
acýmasýz bir mevsimdi yenik düþtüðümüz
mevsimler deðiþirdi zamanla
gecelerin en tenha
belki en yalnýz sokaklarýndan birinde
hiç beklenmedik bir an da
karþýlaþýrýz yeniden
belki bir gün
belki o bir an
yaþatýr
tüm mevsimlerin kaybedilmiþ mutluluklarýný
sarýp sarmalayan bir ýþýk demeti
birleþtirdiðinde ellerimizi
kim bilir belki
saçlarýndan dolaþýr rüzgarlar
sonra gönül kýrýklarýný alýr avuçlarýmýzdan
hiçbir þey eskimedi aslýnda
bak
ellerimde senin kokun hala duruyorken
gözlerimde yalnýzca sen
zaten bir tek sen kalmýþtýn geriye
bütün yaþanmýþlýklardan
eskiyen belki zamandý yalnýzca
anlýyormusun ?
bak ,
gülümseyiþlerimizi getirir martýlar da birazdan
seslerini anýmsadýn mý ?
kayalýklarda öpüþen dalgalarýn
hepsi de
geçmiþ seslerini de alýp gelmiþler sanki
birazdan,
sonsuz bir aþkýn þarkýsýný söyleyecekler …
…
…