Bakýn asrýmýzýn yeni camilerine; Ulu kubbe, yüksek minare, iyi çini!.. Bu tür israflarýn bir hesabý yok mudur? Zira boþ býraktýk, camilerin içini.
Avizeler Kristal, süslemelerse enfes, Camlarý rengarenk, halýlar en halisi! Lüks camileriyle, hepsi övünür lakin; Elife mertek der, o semtin ahalisi…
Kitabe konulmuþ, görülen duvarlara, Yazar banisini, derneðini kuraný Acep kaç kiþiye öðretmiþler dersiniz? Ruhuyla, aslýyla, anlamýyla Kur’aný.
Pencereler renkli kocaman ýþýl ýþýl, Hatlarý kabartma, çoðu da altýn varak. Çocuklarýmýzý soðuttular camiden, Kimini korkutup, kiminiyse kovarak.
Gözümüz arýyor, yoksulu arayaný, Yetimin evine yiyecek götüreni; Zannediyor olduk, caminin tek iþlevi, Arada sýrada olan mevlit töreni.
Þu mihrap, þu minber, mermer taþtan oymalý, Konuþmuþ ustalýk, nakýþ desen desen; Ah edip çýrpýnýr, cemaatin her biri, Ailende kim var, hangisi saðlam, desen!..
Dünya yangýn yeri, görevliler konuþmaz, Konuþsa da yazý yazar su üzerine; El oymasý sanat þaheseri herbiri, Örümcek að yapmýþ, bak kürsü üzerine!..
Þu kadar cami ki, hepsini insan yapmýþ, Bu kadar minare, üstü kat kat þerefe, Bu camilerden feyz alamazsa insanlar, Bilinmez ki, nasýl ulaþýrlar þerefe?!.
28.07.2008 Sosyal Medyada Paylaşın:
ekremsama Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.