Güle Güle Piþmanlýðým
Ýlk deðildi bu olsaydý keþke
Günlerden yine bu gün perþembe
Cuma, cumartesi, pazar olsaydý
Ne fark ederdi sence
Hepsi bir piþmanlýktý sadece.
Yýkýmý ertelenmiþ bir þehrin
Son aþýklarýydýk biz
Yeniden baþlayan tüm günlerin
Akþamýnda bakýþtýk seninle
Bir battýk bir çýktýk sadece.
Siyah bir geceye güvendik seninle
Parlak bir yýldýz sandýk kendimizi
Güneþe benzetirdik gözlerimizi
Gizlice izlerken seni sen gülümser
Yavaþça düþerdin gökyüzünden.
Güneþ olduk kor olduk belkide
Kül olduk
Her bakýþta yanýp söndük sadece.
Faydasý yok geçen saatlerin
Dönüþü olmuyor delip geçen günlerin
Sorgusu anlamsýz kalbinden edenlerin
Yarasý kapanmýyor öldürülen sözlerin
Varsa yoksa ne kaldýysa þimdi içimde
Hepsi ahýný aldýðýn þu kalbimin.
Buz gibi deðilim þimdi
Yangýn olup da yanmadým da gidiþine
Belki bu sýra öyle sesli gülemem
Ama kýrýlýp üzdürmem de kendimi
Belki biraz suskunluk alacak yerimi
Sadece gittin o kadar yani.
Çok bir þey deðil
Seni benden biraz bahar
Biraz da rüzgar aldý sadece
Bir fýrtýnaya döndüðünde gözlerin
Ýyi giyin üþütme ýssýz denizlerde
Alaca karanlýk çöktüðünde üzerine
Yalnýz bir adamý oyna sessizce.
Hadi bir ateþ yak aydýnlansýn
Ne gizliyorsan haykýr bu gece
Ne biliyorsan at içine yüzdür denizde
Býrak batsýn kurduðum tüm hayallerim
Alýþýlmýþlýk var nasýl olsa kaderde
Dibini görmüþlüðüm var yalnýzlýðýn
Sakýn ha öfkeli sanma beni ezelden
Gün doðumundan batýþýna kadar
Ben yine doðarým kendimden
Bak yine sabah oldu
Güle güle piþmanlýðým aðlamadan kal
Yüzün yaðmura benzemeden senin
Sen de bensizce hoþça kal.
.
Mert Zafer Cansever