GELSEN BELKİ AÇAR MAVİ GÜLLERİM..
Ýçime takýlan bu aðýt neden ?
Beyin damarlarým atar, dikenli uykularýmda
Gözlerim hep nemlidir, topraða düþen yaðmur gibi.
Çýkmak isterim çaresizliðin prangalarýndan
Hazan gibi tüm mevsimlerime
Hüzün yaðarým.
Yüreðimde susmayan bu çaresizlik neden ?
Neden ýssýz içimin karanlýk sokaklarý.
Dinmeyen rüzgarlar sarýyor üstelik beni
Oysa ne hayallerim vardý,þimdi bomboþum
Yenik çýktým tüm savaþlardan...
Ýçimin þarkýlarý karamsar dökülür akþamlara.
Þimdi
Yollarýný gözlüyorum durmaksýzýn.
Biliyorum bir gün geleceksin, inanýyorum
Ýçimdeki kýrýlmayan þans tellerime...
Biliyorum...
Bir gün çalacaksýn kapýmý ansýzýn.
En kanlý savaþlar içinde yüreðim
Çaresizlik beni vurdu yerden yere
Gelsen ; bu pejmürde halimde ...
Sarar mý kollarýn beni yine de.
Sensiz mevsimlerin hiç tadý yok.
Yaþamak eskisi gibi masmavi deðil.
Geliþinle belki, açar içimin mavi gülleri...
Aygün Deniz 15.01.2021
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.