İçimde paslı bıçak izleri

Bir türkü vurur öldürür beni
Yüzümde hala o eski yanýk aþk hikayeleri
Ateþin düþtüðü yerdir benim yüreðim
Dað baþýnda yanar þimdi
Sen vururken gözlerime
Ruhum bilmem nerelerde
Aþk deðilse bu öldürmesin bizi

Çocukluðumun o uzun geceleri vardý sende
Gözlerim pencerelerde yorgun
Bir güle yanaþýrken ellerin
Ellerin ki bir býçak ustasý
Hem de ince iþlemeli bir zanaat gibi
Heykel týraþý
Bütün güllerin dikenleri bende saklý
Biz seninle bir çocuk ölüsü gibiyiz

Kör býçaklarýn verdiði acýlar doðurdu beni
Pencereler açýlýrdý ellerime
Ellerim soðuk
Babamýn elleri gibi yara bere kesik izleri
Zulmün yaþadýðý yerde
Biz seninle ezilen iki karýnca gibiydik
Kuþ kanatlarý kadar hafifti, öldük
Ellerim ölmüþtü
Sen ölmüþtün

Yüklüydü bütün kelimeler benim sýrtýmda
Acý nerede aksa konumum haritalarda
Kuþ lekeleri kirletsin ellerini
Kan lekesi çýkmaz
Beni kahreden þey annelere bir gül verememek oldu

Bir türkü vurur þimdi yüreðime sevdiðim
Toprak kadar güzel gözlerin
Piþir beni
Pencerelerde öldüðüm sensin

Ömer Altýntaþ
Sosyal Medyada Paylaşın: