karanlýk bir dünya hep karanlýk ne ay ýþýðýný nede güneþin parlaklýðýný diledim küçük bir mum ýþýðý yeterdi bana iþte o mum var ya hiç yanmadan kaldý elimde ama görmedi hiç kimse önüme ateþler yaktýlar görenlerde bir gün iþte sana sýcaklýk ve ýþýk dediler ama sevgiyi koymayý unutmuþlar içine ve o ateþi yaktýklarý yerde ayný anda söndürdüler...
elimde yanmasýný beklediðim mumla kalakaldým yine kendi halimde sevginin ne olduðunu anlatamadým hiç kimseye anladým ki sonralar daha karanlýktaydýlar hiç olmadýklarý kadar benden de kim bilir belki de can darmadaðýn bomboþ üstelik elleri sevgiden çok uzak nasýr tutmuþ yüreklerde ve hala bir mum var benim elimde buda benim varoluþum iþte.. abdullah arý 02.10.2016
Sosyal Medyada Paylaşın:
Abdullah Arı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.