pembe düþlerle doðmadým karanlýðýn içinde kap’kara is’imle varým
aþk; çölde susuzluðumuzun adýdýr
vahamda ki içemediðim Kevser’im sendin sýrlanmýþ bir dünyanýn galaksilerinde maymun yaðmurlarý gibi yaðýþýný gördüm doyumsuz iþtahlarýnda, beni iþtahsýz yapýyor ben güneyin sýcaklarýnda aþktan yandým esmer tenimden yanýk buðdaylarýmla bereket taþýdým kaç defa çorak ovalarýna
gücenmem vur ! Azdan çokça olsun gezeyim ömrümde sürünerek ! sen gönlümün umutsuz feryadý oldun duyulsun feryadým inleyerek !
güneþ doðmadým ayda doðmadým kendi karanlýðýmda bir yakamozum kutuplarýna sevdalý, güney ýþýklarým gözlerini kamaþtýran rengimi düþle kibirli yanýndan, sevda açan baharlar geçmez kara bulutlarýn gölgesinde gül açmaz ancak yaratan açtýrýr, onu da mecnun bilir
Leyla ! Leyla ! derken aþk bir keremdir, Aslý’m yanarken gül olma herkese, dikeni maþuk sever
bildin mi ya Asi ?
14/01/2021 Ýskenderun
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet KARA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.