SÜRGÜN.

Barýþla huzurdur kara toprak.
Mezarlar insanlara son durak.
Ölümdür aðaçtan düþen yaprak.
Benim neler çektiðimi kim bilir.


Ben ömrümce sözümde durdum.
Fakirle yoksullarla kardeþ oldum.
Onlarýn kalplerine gönlüne girdim.
Benim sürgün edildiðimi kim bilir.


Altýn olamadým olmuþum bakýr.
Serveti bulamadým kaldým fakir.
Barýþý gerçeði devrimciler okur.
Parasýz pulsuz kaldým kim bilir.


Fehmi.
Sürgün edildim köyler dolaþtým.
Acýlara kederlere eziyete alýþtým.
Bozuk düzende can geçti yaþým,
Haksýzlýða uðradýðýmý kim bilir.

Sosyal Medyada Paylaşın: