zamana bir not düþeyim demiþtim bir ara
maalesef zaman deðiþti o an
saniyeler saliselerin dahi sonsuz küçüklükte parçalarý
saðda solda her yerde gezinmekteydi
- ben – dediðim an dahi, aslýnda o ben
ben deðildim artýk
fark etmesine fark ettim de bunlarý
deðiþmiyor hiçbir gerçek
zaman öylesine çýldýrmýþ sanki
deli gibi akmakta boþlukta
düþmüyor da hayýrsýz düþlerden
sonsuz zamandýr var olanlarýn sesleri birbirine karýþmakta
feryatlar figanlar inlemeler
ve kahkahalarýn kardeþliði sanki
kulaklarýn kapanmasý rahatlatýyor birazcýk da olsa
kulak sakinlerini
örs çekiç üzengi hesabýný sadeleþtirdiðinizde
duyamadýðýnýzda olaný biteni
geçeni gideni
hatta gelmiþini geçmiþini
rahatsýz da olmuyorsunuz gibi gibi
ama biliyorsunuz ki o sesler orada
boþlukta sürekli yankýlanmakta
inanýlmaz bir hýzla akýp gidiyorlar
tasavvuf musikisine sarsam dedim bir ara da
durumu deðiþtirmedi
ney’in sesini algýladýðýmda
artýk o ney , dinlediðim ney deðildi
geçmiþte kalmýþtý
her þey yine ayný
sanýrým yetiþemedik
yetiþemeyeceðiz zamanýn akýþ hýzýna
nedir bu anlamadým azizim
zýkkýmýn kökü olma ihtimali güçlendi
duyamýyor ama hissediyorum iþte
zaman acýmasýz bir hýzla alýp götürüyor
her ne varsa var olanlardan
her an deðiþiyorum
milyarlarca ölen hücrelerimin arkasýndan aðlayacak
zaman diyorken bile
tükeniyor sonsuz bir hýzla zaman
eskiyip gidiyor
anýlara karýþýyor
bu ben miyim dedim aynadaki siluetime bakýp
o an bile ne ayna ne de ben kalmýþtý ortalýkta
yalnýzca geçmiþteki bir –ben- im siluetim
o da hafýzamda yalnýzca
nafile sesleniþlerim olduysa da
kulaklarýmda yansýmalarý
çoktan, geçmiþin aný mezarlýklarýna sürüklenmiþti
sesler ve görüntüler
bizlerden yansýyanlar ki
geçmiþte kalmýþlýklarýz o an
ve her an
boþlukta dans eden gölgelerin
seslerin
görüntülerin arasýnda
çoktan yerimizi almýþýz
bu görüntü
- ben - idim sadece
hayret!
yalnýzca geçmiþiz geçmiþin aynasýndan …