DÜŞ ÇİÇEĞİ

Sevgili Özlem Pala Ablama ithaftýr.



Ne zaman yüreðine dokunsam,
Hastane koridorlarýnda
Küçük bir kýzýn çýðlýklarý duyulur.
‘’Çapa’da son vardiya.’’
Bir þiirin aðladýðý andýr
Ve bir sayfaya düþen aslýnda kandýr
Gözyaþýmla ýslanan coðrafya
Bir þiirin en acý mýsralarýdýr.
Yürekte yaþayan bir babaya;
En güzel armaðandýr.

Sonra yüreði susuz kalmýþ bir ananýn
Çýðlýklarý duyulur bir suyun hikâyesinde
Hipokrat yemini bozulur bir doktorun
Dile gelir sessiz bir roman
Ben üþürüm yüreðim tutmaz olur
Daðýlýr elimde sabrýn tespihi
Çoðalýr gecemde yýldýzlar
Bu kaçýncý Babil sürgünü bir gülün akþamýdýr
Þiire aðlayan kalemin dinmeyen yaþýdýr yaþadýðým an.
Zaman buz tutan bir aynanýn kýrýlan camýdýr

Ve ben ütopik bir anahtarla açarým sürgülü kapýlarý
Kalbin koridorlarýnda yitirdiðim bir aþký aramaya çýkarým
Þimdi vakit ölüm öncesi yalnýzlýðýn suskun halidir
Bir þiirin en mavi cümlesi yakar hasretimi
Ateþin rengi solar hayal altý tutkularda.

Gümüþ bir tepside tebessüme yelken açar en deli mýsralar
Gerçeðin üþüyen alazýnda yolculuða çýkar gözlerim
Özlem bir þairin en güzel adý olur
Ve ben susarým bir þiirin tam ortasýnda
Ve ben ne zaman seni hatýrlasam
Ýsmim cim karnýnda nokta olur
Ve bir küçük kýz büyür þiire dönerken hayat
Þiir ince bir çizgi, þiir ölüm, þiir hayat.

Ve ben bahara sunduðum gülüþlerimi
Þiir yürekli gözlerine armaðan ediyorum
Bir þiirin topraðýna gömdüðüm güllerimi
Kabul edersen sana ithaf ediyorum
Hadi kokla bu gü,l rengini yüreðinden alan
Kýrmýzý buseli bir düþ çiçeðidir.
Ve bu þiir sana ithaf bir yüreðin gerçeðidir.

Hüseyin Özbay
Sosyal Medyada Paylaşın: