Aile aðaçtýr, dallarý yuva. Evlatlar, O dallara konmuþ kuþlardýr. Vakti geldiðinde uçup gidecek olan..! Hüzünlü bir gururdur. Sonunda aðaca kalan. Ve buruk bir yalnýzlýktýr. Dallarý arasýna dolan. Kuþlar gitiði yerlerde baharlar yeþertirken, Aðaç mý yoksa ömrü müdür solan ? Hakikat þu ki Aðaç da yalan, Kuþlar da yalan ! Trenin kalkýncaya kadar, Bu istasyonda Sen de oyalan !
(Onuncuköylü)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Savaştepe Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.