Konalgası Göl Olan Pınar Kadar Uysalım

Gündüzleri bulutum, gece konuþan selim
Hayallerim nadasta, külde yanan masalým
Yüreðim sahillerde bir avuç toprak gibi
Mendireksiz sularda, alabora sandalým

Dile gelmez acýyla, yokluðunla kol kola
Nemli bakýþlarýmla, daldýrdýðýnda yola
Nispet eder destursuz kirpiklerim gondola
Seraplara ram olan, martýlarla hemhalým

Olsa da betim benzim güz yapraðýndan sarý
Baktýðým tüm aynalar, verseler de uyarý
Terk etmem, terk edemem, gurbet denen diyarý
Külüne dikleniyor, yürek denen mangalým

Zevale erdirse de sabýr denilen meret
Yerle yeksan etse de beyne kazýnan suret
Dayanma takatime meydan okusa hasret
Sulara direnmede çýkmadý üst modelim

Dilime persenk ama…! Vuslata mahsus niyaz
Özlemin girdabýnda, teþrif etmez imtiyaz
Yollarýn hükmü lakin biter bitmez iþte naz
Görememek korkusu, düþ artýðý finalim

Tattýrsa da bir ömür en acý duygularý
Çalsa da gözlerimden en tatlý uykularý
Tebelleþ eylese de karmaþýk duygularý
Konalgasý göl olan pýnar kadar uysalým

Kiraz dudaklarýndan fýsýldasa ismimi
Kevser’den daha öte, mest ederdi cismimi
Kýskanýrdý nakdimi ilkbahar, yaz mevsimi
Delibal güftesinde cirit atar hayalim

DELÝBAL - Celil ÇINKIR

Sosyal Medyada Paylaşın: