EBRULİ

Varlýðýnda þiir yazmak güneþe mum yakmaktý
Güneþ battý muma muhtaç
yüreðim
Sessiz
Derin bir karanlýk içindeyim
Ne kadar giyindiysem seninle
O kadar çýplak kaldým
Gözlerinden düþtüðüm ebruli bir nakýþtý
Gönül levhama astýðým
Gönül bahçemin gülleri solarken
Dikenlerin acýsýyla kývranan
Ruhuma söylediðim her þarkýdýr ayrýlýk
Geceden yýldýzlarý koparýp taç yapsamda
Kýyametimde toz duman olur tüm kainat
Ne yýldýz kaldý nede dünya
Gözlerine düþtüðüm bir hayaldi
Üstelik sýrattan düþtüm
Saçlarýnýn kokusu yalan
Aþk fallarda aranan bir umut
Sevgi gitmekle kendini sýnayan acý
Acýt þimdi tüm içimi
Kýrýldýðýn yerden kýr
Kanayan her yaným kýblesine yönelir
Seccadem de dua kýrýntýlarý
Günahlarýmý silecek affýn olmasa
Her yaným ateþ zebanileri
Ancak böyle bir cehennem yakar
Filizlenen tüm umutlarýmý
Cennette cehennemde sendin
Hangisine düþersem sana düþmüþ oluyorum
Sosyal Medyada Paylaşın: