hani dikenine demini katýp rengini, rengine sýçratýp kokusunu güllerden çalýp, masadakilere kadehlensende gönlündekine bir “ahh” çekip yudumsandýðýn yamalý bir sevda göçün oldu mu senin hiç
,
hani bazen seninde kirpikler dolusu bulutlandýðýn , kadehten boþalýrcasýna saðanaklanýp yaðmak isteyip de bir damla bile damlayamadýðýn oldu mu senin hiç
,
“sofra kurdum çilingirden hadi gel demlenelim inceden, incitmeden” yada “kur gönlünün terasýna bir sofrada geleyim bekletmeden” diyeceðin, omuzuna külleneceðin bir dostun oldu mu senin hiç
,
hani diyorum ki içtikçe sarýlacaðý sarýldýkça, dolanacaðý sabrý kadehine boþaldýkça için, içini dýþýna yuvarlayacaðý, tadý, asidi daha fazla kaçmadan bu kahpe dünyanýn bir can dostu olmalý, olmalý deðil mi insanýn…
. . //
ilhanaþýcýocakikibinyirmibir
Sosyal Medyada Paylaşın:
ilhanaşıcı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.