"Reco Abi"ler ölmez
Ömür yelkenlimle, anýlar denizinin,
Çocukluk limanýna kanatlandým dün gece.
Sonsuz ufuklarýn koyu maviliðinde,
Reco Abi çýkageldi karþýma.
Ah Reco Abi ah!..
Film karesinden fýrlayýp da
Gerçek hayatýn ortasýna düþmüþ gibiydin.
Boy pos sende,
Yakýþýklýlýk sendeydi.
Duruþunla güven verirdin.
Herkesin yardýmýna koþan sendin.
Aðzýn da iyi laf yapardý doðrusu.
Sen konuþurken, seni dinlemek,
Ýçimi aydýnlatýrdý.
Büyüyünce senin gibi olacak,
Senin gibi bakacak,
Senin gibi konuþacak,
Senin gibi adým atacaktým.
1974’ün bir aðustos akþamý,
“Reco’yu arka mahallede uzatmýþlar” dediler…
Minik yüreðimden bir þeyler koptu sanki o anda.
Olamazdý!..
Koca yürekli o dev adam,
Ölemezdi!..
Çocukluðumun kahramaný,
Reco Abi ölemezdi!..
Koþtuk mahallenin çocuklarý.
Ben yedisindeydim,
Sen olsa olsa otuzunda.
Babam yaþýndaki Reco Abi,
Arka mahallenin,
Çýkmaz sokaðýnda,
Yatýyordu boylu boyunca.
Gözümde sicim gibi yaþlar,
Kalakaldým baþýnda.
Onu son gördüðümde,
Sýrtýnda kanlý býçak,
Yüzünde tebessüm,
Gözlerinde ise
Yiðit bir meydan okuma vardý,
“Kalleþ” gelen ölüme.
Bulunamadý, katil ya da katilleri Reco Abi’nin.
Dedim ya, mert adamdý Reco Abi…
Haksýzlýðýn karþýsýnda,
Haklýnýn yanýndaydý.
Kim bilir kimin,
Haksýz dönen tekerine,
Çomak sokmuþtu?
Zalimin zulmüne,
Haksýzýn zalimliðine,
“Dur” diyecek yiðit Recolar,
Ölmekle öldürülmekle,
Bitmeyecekti...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.