UMUT VERMİYOR

Ses tellerim
Bu gece bozuk çalýyor
Hangi þarkýyý söylesem
Yarým kalýyor

Biraz meyve soydum
Nar þurubu koydum masaya
Acý dolu bir roman
Onun da son sayfasý okunmuyor

Alev mumu yarýladý
Gözlerimi yaþ sarmaladý
Ben aðladým kitap susmadý
Bir türlü sabah olmuyor

Yaðmur pencereyi dövüyor
Mevsim kýþ, sýcak vermiyor
Bakýnayým dýþarýya istedim
Sokak lambalarý da ýþýk vermiyor

Özledim bütün mevsimleri
Hatta bahardaki yapraklarý
Yokluðunu ektiðim saksýlar
Sana dair filiz bile vermiyor

Gece sabahý döverken karanlýkta
Sarýlmýþken bir battaniyeye bedenim
Çok bekletme sabahýn doðan güneþiyle gel
Çünkü nefesim bir sonraki nefesime
UMUT VERMÝYOR
Sosyal Medyada Paylaşın: