Bahar Monologları

Acemi günlerinden biriydi yazýn,
yürekler tam yeþillenmemiþti,
damarlarýmda sevdanýn filizleri,
yüreðimde, yalnýz gecelerin üþümeleri,
ve sýcak gölgesi yalnýzlýðýmýn
kavuruyordu deðdiði yeri..

Ölen bahardý..

II

Yalnýz alýnlarýyla deðil,
tüm vücutlarýyla secde etmiþ yýlanlar
kasýmpatýlarýn gölgesinde, namazdaydýlar.
Gözleri biraz ötelerindeki serçelerde.

Namazdayken bile yýlandýlar...

III

Sýranýn sonundaki karanfil, aþýktý baþtaki karanfile
kavuþabilmekten yana umutsuz,
uykusuz ve susuzdu.

Ýlk yapraðýný dökecek kadar..

IV

Ve sanki kýþlar bir daha gelmeyecekmiþ gibi geri,
baþý dik, gururlu ve gökyüzüne uzanmýþ,
ölümden uzaktý, parklarýn beyaz çiçekleri..

Ne kadar saftýlar..

Sosyal Medyada Paylaşın: