Çok þey istemedim ki beni doðuran tenden Beklediðim, sevgiyle bir okþama, bir bakýþ Sanki ben mi istedim çýkmak için bedenden Neden benim yazlarým, baharlarým, kara kýþ
Sanki ben ölü doðan bebeðin katiliyim Sevgisiz yaþamak mý bana verilen ceza Yýðýn yýðýn nefretin tutuþmuþ fitiliyim Ýçimdeki isyanla kýrýlacak bu koza
Sevgine açým anne, yüzün bana gülmedi Ne olurdu bir kere yavrum diye sarsaydýn Bu küçücük yürekler çocukluðu bilmedi Bir kere güler yüzle yataðýma varsaydýn
Yine de yangýndaydým son nefes verdiðinde Her yavru gibi bende anam diye aðladým Zorla verdiðin eþin koynuna girdiðimde Sel olup aktý yaþým yüreðimi daðladým
Doðarken gülmeyene hayat sonra gülmüyor Kapýlmýþ gidiyorum bahtýmýn rüzgârýna Yalnýz gecelerime sabah umut olmuyor Kederli düþlerimle varýyorum yarýna
Yýllar geçti ömrümden hala sevgiye açým Her gece hayalleri umutla karýyorum. Yalnýzlýktan býkmýþým gerçek dosta muhtacým Yürekteki isyanýn ardýndan yürüyorum
24.07.2008/Samsun
NOT: Bu þiir bir dostumun hayat hikâyesidir. Sosyal Medyada Paylaşın:
cosari Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.