ANAYURDU ÇOCUKLUĞUMDUR HÜZNÜN

Anayurdu çocukluðumdur
Sýla kokan ayrýlýklarýn
Bahar kucaðýdýr katýþýksýz hasretlerin
Ardýndan habercisi sonbahar rüzgarlarý
Hep gebe kalýrdý hüzün
Hüzne gebe kalýrdý güzün

Önce hasadý biterdi topraðýn
Harmanda hasada sýðmayan içtenlikler
Satýlanlar haraç mezat
Seneye sayýlýr arta kalanlar
Bir denge apar topar sýðardý hüzün
Hüzne gebe kalýrdý güzün

Anayurdu çocukluðumdur
Sýlada olmanýn huzuru
Gurbetin kahrý her yýl tekrarlanan
Sayýlý günün tez bittiði
Son günlerde saðýlýr hüzün
Hüzne gebe kalýr güzün.

Çocukluðumun anayurtlarý
Pekmez kokardý duttan,elmadan
Kurutulmuþ armut kokusu cebimde
Annemin hikayeleri,babamýn hatýralarý
Ertelerdi katlanan ayrýlýk demlerini
Elle tutulur ,kelimelerle ötelenirdi hüzün
Bütün hüzünlere gebe kalsa da güzün.

Þimdi gurbette
Gurbette þimdi ne dostluklarýn derinliði
Ne de ayrýlýklarýn koyuluðu yok sanki
Bir tipi gibi ,bir isteri nöbeti gibi
Bazen gelir hatýralar titretir can kafesini
Karabaþýn havlamasýna karýþýr hüzün

Bütün ömre sýðacak doðumlara hazýr güzün
Ölmüþlere dualarla azcýk olsun daðýlýr hüzün


Sinan YILMAZ
Sosyal Medyada Paylaşın: