Yine,
düþtün aklýma,
þöyle bir düþündümde
aþk deðildi bizimkisi,
Bir ömre bedel katran karasý sevdaydý,
Ama,
verilen sözler yarým,
sol yanýmda sýzýn kaldý,
Dayanamadým,
açtým karanfil kokulu sandýðýmý
" Karataka’dan çalýkuþu’na "diye
" ELDEN"gönderilen gül kokulu,
Ucuna yandýðým mektuplarýn,
arasýndan düþen öksüz sararmýþ
mor Menekþeydi beni bitiren..!
Meðer,
ne þiirler dökülmüþ dudaklarýmýzdan,
nergiz kokulu kaðýtlara,
Hatta göz yaþýmdan silinen harfler vardý,
Oysa buram buram aþk kokusu,
hala duruyordu misk-i amber kývamýnda..!
Kayboldum,
Onlarca mektuplarýn arasýnda
Geçmiþ zamanda, geçmemiþ acýlar içinde
Aðladým aðladým durdum, baðýþla beni..!
Ya þimdi,
Kýymetlimdin kýyametim oldun,
Vuslat-ý mahþere kalaným oldun..!
Vasiyetim olsun ki ;
ayný topraða mektuplarýnla birlikte
Yolcu etsinler,
Ama.
Ama þunu unutmasýnlar ki,
hikayemizi tamamlamaya gelen
"Can tanem, huzurum, saadetim,
ve sonbaharým Þairemin"
kasýmpatýlý þiirlerini üzerime,
Mýsra mýsra eksinler, eksinler ki,
bu topraklarda Aslý ile Kerem ler,
Leyla ile Mecnun’lar
Yusuf ile Züleyha’lar yetiþsin..!
Ýsrafil Sur’a ikinci defa üflesin artýk
Hamza Yusuf Davut
(görsel orjinaldir)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.