Suskun nöbetleri karanlýk çekiyor,
Hangi kuþun kanadýndan düþüyor bu sen yaþlarý,
Hüzün yýlýndan sesleniyorum gözlerine sevgilim,
Karanlýðýn en zifirisi ne ara bu derece kendini belli eder oldu ki....
Veryansýn çýðlýklarý çaðlýyor þelalerden....
Her su damlasý adeta sen dizili þeritler akýyor nehirlere...
Her esen rüzgarýn uðultusu ses tonundaki týný,,,
Bir yorgan oluyor aniden bir aðaç yapraðý,
Sanki kollarýn sarmýþ gibi ürperiyor tenim,
Alev alev yanan yürek varken sen yoksunluðundan titriyor bedenim...
Kriz geçirten nedir bu derece dingin bir güne...
Harcamasý yapýlmýþ bir kalp uçmaya meyil ediyor bir süre sonra,
Sahi sevdiðim kalp uçar mý diyorum...
Evet uçar sevince kanatlanýr bilinmezliðe doðru...
Kalp kýrýlýr çoðu zaman bir cam gibi paramparça...
Ýþte o aný yaþýyorum sevdiðim...
Sen çaresizlikleri ile sensizliðe bürünüyor soluyorum çekemediðim havadaki kokunu...
Hangi akrep inadý,gururu alýr tüm saf yanlarýný bu sevginin...
Sen geçen günlerin özetini çýkarýyorum anýlardan...
Ben olmayan günler çýkýyor karþýma sevgilim...
Anýlarýn beni terk ettiði zamanlar yaþýyorum...
Hüzünbaz bir oyuncu çilehane misali yüreðimde konaklýyor...
Sen çekimi sarýyor ben olmayan bir mekanda...
Sus düðünleri hoþçakal düðümleri ile halay tutuyor...
Sen ile baþlayan gün ben olup bitiyor...
Aðýr çekiminde gidiyor hayat sevgilim...
Güz yaðmurlarý gibi sessiz ve de þaþýrtýcý bir mevsim gibi...
Geliþimden habersiz bir ülkenin maðduriyeti gibi geçiyor günüm...
Harabe olmuþ bir savaþa kurban gitmiþ þehrin evleri gibi sen saatleri...
Gözlere hayatýn penceresinden sis düþüyor sevgilim...
Bazen yaðmur bazen kar oluyor ama hep sis...
Sensizliðe sunulan bir aþk melodisi çalýyor rüzgarda. ..
Ayrýlýðýn silüetinde yokluðundaki seni yansýtýyor sen yoksunluðu...
Ben yokluðumda sen yoksunluðuna aþk döküyorum sevgilim...
Sen nöbetlerine kal dememenin olmaz diyememenin zaferini yaþýyorum sevgilim
~ÝP€K KA£KAN~
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.