Ey Halkım

Sen benim güzel halkým
Üzerinde oynanan kumardan habersiz
Saf saf gidiyorsun ekmeðinin peþinden
Kalleþler oguþtururken ellerini

Güneþ yine battý, üzerinden geçerek
Bu derenin, kentin ve senin köyünün
Yarýn farklý mý olacak sanýyorsun
Ya çocuklar?
Onlarýn suçu ne neden

…Kahreden bir sevda dolaþýyor baþýmda
Doldum geldim yine
Kara gözlü yarýn testisine
Kah yere vuruyor beni
Kah taç yapýyor baþýnda

Uzun uzun esiyor dümdüz ovalarýnda
Hayasýzca savuruyor
Ellerini her vuruþunda havada
Ben, ben, ben diyor

Bekle güzel halkým
Kendimizi böyle avuttukya
Ýþte her þey burada yatýyor

Eþeledikçe çýkýyor deðil mi topraktan

Yaðmur yaðdýkça
Ellerinin çamuru da gider
Ya ayaklarýnda ki o kahrolasý isteksizlik
Ya kendine olan güvensizliðin
Nasýl yeneceksin kendini
Korkutuyor deðil mi seni

Sonrada duyduðun sonsuz piþmanlýk
Ben buna yanýyorum
Buna üzülüyorum
Beni bu kahrediyor
Saçlarýmý bundan yoluyorum
Bundandýr benim asiligim
Bu yüzden erken yatýyorum
Sabaha olan özlem bundandýr
Sana uzanan ellerim bundandýr uzun
Upuzun düzlükler
Tek þeritli yollar bundandýr
Memleketimi saran alevler bundandýr
Boðazýmda ki gedik
Dolaþan ayaklarým
.......
Sana olan biteni kýsaca izaha kalkýþým

Bundandýr ey halkým

Sadece bundan

07 Agustos 1997 Ankara
Kanber Ýhsan Öcel
Sosyal Medyada Paylaşın: